Neden hep insanların bizi anlamadığını yada kendimizi anlatamadığımızı düsünürüz? Bu sayfa hakkındaki yorumlar: Yorumu gönderen: gruprapsodi, 05.02.2009 19:02:24: Bazen öyle anlar yaşarız ki kendimizi karşımızdaki insanlara bir türlü anlatamadığımızı, sanki bütün insanların söz birliği etmişçesine bizi anlamak istemediklerini düşünürüz.Kendimizi karşımızdakilere ne yapar ederde anlatabiliriz diye olmadık yolları arar ve deneriz. Bu bir yaradır,zaman zaman çok acıtır. Hayatınız boyunca anlatmaya çalışırsınız.Anlatırsınız fakat anlaşılamazsınız… Anlatamazsınız deniz görmemiş birine… o ucsuz bucaksız suyu. Siz denizden bahsederken o içinde gecen” su “kelimesinden bildiği bir çay kadarını anlar. Anlatamazsınız ..Sizin gördüklerinizi farklı bir pencereden bakan birine…”Gel bak “deseniz de..”Göre”si kadar bakar. Mesela;Siz “güneşin batışındaki güzelligi”göstermeye çalışırsınız…O,akşam olduğuna ağlar..Oysa orada anlatılmak istenen bir konu vardır,bir düşünce... Algılanılandan çok ama çok farklıdır anlatılmak istenen.Sezen Aksu bir şarkısında bir kedim bile yok diyordu… kedi yollamışlardı bir sürü ona.Bunun gibi bir şey işte. Ya da algının en uç örneği olarak kendine göre bir kelimeye takılır ve sizin anlatmak istediğiniz şeyin özüyle hiç alakası olmayan bir sonuç çıkartır Dinlemek başka dinlediğini idrak etmek başka asıl sorun burada sanıyorum.Ne anlatırsak anlatalım karşımızdaki kişinin bizi anlaması için, boşuna çabalarız. Son söz olarak ; Anlaşıldığımız kadarız… Yorumu gönderen: YABANGÜLÜ, 05.02.2009 19:42:24: En sık kullandığım cümle,en cok yakındığım durum ve en nefret ettiğim ruh hali bu... "İnsanlar anlamıyo..!!" Ya ben anlatamıyorum gercekten ya onlar anlayamıyo yada anlamak istedikleri gibi algılıyolar beni.Anlatmaktan vazgeciyorum bi süre sonra.Bu bi yenilgi,bi kayıp yada vazgecmişlik olmuo benim için sadece bi yorgunluk,belki ruhi,belki bedenen ama bu kesinlikle yorgunluktan dolayı atmıs olduğum bi adım oluyo.. Cok yoruldum bu tip iliskilerden,artik bitirmeyi seciyorum ve etrafımda yanlızca beni ben gb yasayan ve benliğimi kavrayan insanları bulunduruyorum... Bu kimi zaman aileden biri,kimi zaman seni ezberinde tutması gereken bi dost olabiliyo.Seni çözdüğünü idda eden insanlar neyi, neden,nasıl,ne amacla yaptığını yada yapmadığını anlayamıyo.Sözler gerekiyo,cümleler kuruluyo ve havada ucusan onlarca kelimenin içinde yanlızca bi kacı ulasıyo adrese,belkide hiç biri... Ve en sonunda vazgeciyosun; "işte budur,bu kadar hepsi,benden bu kadar":) Ölece bırakıyosun herseyi "bırak dağınık kalsın".. Ben yasıyorum,ben beni yanlızca benimle yasıyorum ve beni yine yanlızca ben anlıyorum. Anlatamadığım için mi hayır anlasılamadığım için ve artık anlatmaktan bıktığım ve kendi içime döndüğüm için ki anlatmayıda cok sevmem sanırım buda benim eksiğim ama anlattığım kadarınında anlasılamaması içimdeki şevki öldürüyo galiba:) Bilemiyorum belkide kimi zaman fazla sey bekliyoruzdur karsımızdakinden.Belki yeterice acık olamıyoruz,belki onun beyni gibi düsünmeyi yani empati yapmayı denemiyoruz yd ne yaparsak yapalım anlamıycaktır belkide,mümkün deildir bu ama biz ısrarla uğrasıyoruz hem kendimizi hem onu yıpratıyoruz.Özetle yeryüzünde birbirini anlayabilen insan sayısının cok az olduğunu düsünüyorum bazılarımız anlatamamaktan,bazılarımızsa anlayamamaktan yakınıyoruz.Sanırım insan ilişkilerinin en derin yarası bu;biten evlilikler,yokolan dostluklar,aile içi catısmalar,çözümlenemeyen denklem hayatlar... Hepsi ve daha fazlası anlatamama ve anlayamamamın birer ürünüdür ve eminim ki insanlık tarihi boyunca süre gelen bu ilişki catırdamaları sonsuza dekte devam edicektir.Anlatılanı anladığınız anladığınızı yansıttığınız ve anlatıp anlasıldığınız bi ütopya düsleyin simdi... Ne kadarda sorunsuz diymi:) Yorumu gönderen: Ersin Mutlu, 06.02.2009 01:31:43: anlamak,anlasılmak sonucuna bakıldıgında ise karmasıklıklar ortaya cıkıyor.olayın özü aslında; insanların anlık psikolojilerinde ve karsısındaki insanın yaklasım tarzında mesela; gayet ciddi bir mevzudan bahsediyorsunuz ama karsınızdaki kişi aynı acıdan değilde alaycı tavırlarla girdi mevzuya rahatsızlıgınızı dile getirincede siz kötü oluyorsunuz.insanların durumlarına göre değişim gösterecek bir mevzu anlamak ve anlaşılmak... söz konusu olan anlaşılmaksa (ben bunu yaptığımı sandıgımda yanılmısım) diyebiliyor insan ancak anlatmaya geldiğimizde bunun sebeb ve sonuc ilişkisine bakılmaksızın anlattığımızı görebiliriz. günlük yasadıklarımız anlık yasadıklarımız her hangi bir konu anlatmak, anlasılmayı önemsemeden dolaylı dolaysız yola basvurmadan anlatmak... Ben bu konudan rahatsızlık duymuyorum aslında çünkü;anlasılmaz biriyim gerçektende kabul edebiliyorum.Anlayıs acısından bakarsamda ben her şekilde her insanı anlayabildiğimi düşünüyorum.Bazen sözlerle,bazen ellerle,en önemli ve dikkat isteyense gözlerle anlayısı saglayabilmek ben hepsinden payımı aldım biliyorum ama hiç bilmemiş gibi davranmak ve sessiz kalmayı benimsiyorum.. insanlar 3 maymun olabilirler ama asla anlayıssız varlıklar olamazlar anlamadıkları tek sey onların bakış acılarından olmayanlardır. Yorumu gönderen: okan, 06.02.2009 07:16:47: Bazen öyle anlar yaşarız ki kendimizi karşımızdaki insanlara bir türlü anlatamadığımızı, sanki bütün insanların söz birliği etmişçesine bizi anlamak istemediklerini düşünürüz.Kendimizi karşımızdakilere ne yapar ederde anlatabiliriz diye olmadık yolları arar ve deneriz. Günlük yaşamın hızla akan süreci içerisinde, hemen her gün yaşam alanlarında ki insanların, gerek bizimle gerekse kendi aralarında bir sürü sorunlar yaşadıklarına şahit oluruz. Olaya biraz geniş bir perspektiften baktığımızda, insanların karşısındakilere hiç söz hakkı vermeden, onları yönetmeye ve yönlendirmeye çalıştıklarını, diğerlerinin ise buna tepki gösterdiklerini, ve bundan dolayı da bir çatışmalar zinciri yaşamaya başladıklarını fark ederiz Daha doğrusu kimsenin kimseyi dinlemeye ve anlamaya çalışmadan, sadece ve sadece kendi düşüncelerini ve isteklerini karşıya ileterek bunların eksiksiz olarak yerine getirilmesini beklemeye çalıştığını, böyle bir bakış açısı ve beklentinin de, hayatın gerçekleri ile uyuşmaması sonucu, kişiyi hayal kırıklığına uğrattığını, bu durumun ise o kişinin daha agresif olmasına yol açtığına şahit oluruz.öncelikle karsımızdaki iyice dinlememiz gerek, eger onu dogru anlayabiliyrosak kendimizide dogru anlatırız. Yorumu gönderen: Dilek, 06.02.2009 12:27:45: ''Kendinizi başkasına anlatmayın.Sizi seven kişinin buna ihtiyacı yoktur,sevmeyen de inanmayacaktır zaten''.Forum konusunu okuduğumda aklıma hemen bu cümle geldi.Bana göre,kendimizi anlatmaktan çok kendimizi tanımaya çalışmalıyız.Ben kendime inandıktan sonra,ben kendi doğrularımın insanlığın iyiliği için olduğunu,hedeflerimin bencilce olmadığını bildikten sonra ,neden kendimi anlatmaya çalışayım?Düşünerek yaşadıktan,doğruyu herkes için doğruyu aradıktan,bu yolda çalıştıktan sonra,dilimi,yüreğimi,gözlerimi,kalbimi dürüstlük,iyilik,hoşgörü,doğruluk yolunda kullandıktan sonra,çabalarım evrene güzellikler katmak yönünde olduktan sonra herkes değil belki ama aynı hedefte,aynı çabada,düşünmeyi bilen,anlayarak,öğrenmeye,ders almaya çalışarak yaşayan insanlar beni ben kendimi anlatmadan anlayacaktır. Yorumu gönderen: Dilek, 06.02.2009 12:41:05: Evrendeki gizemi,yaşama nedenini,hayattaki rolünü bilen insanlar için başkaları tarafından anlaşılmamış olmak hiç önemli değildir,diye düşünüyorum.Zaten o beni anlamıyor dediğimiz insanlar evren tarafından bir şekilde yaşayarak,zorluklarla boğuşarak,yaşamdaki gizemi çözmek zorunda bırakılacaklardır.Yaşadıklarından ders çıkarabilen insanlar da doğruyu bulacak,sizin doğrularınızla çakışacak ve beni anlıyor diyebileceğiniz insanlar haline dönüşecektir.Ya da boşa geçmiş bir hayatla sonsuzluğa göçeceklerdir.Kısacası biz doğruyu bulmuş isek,doğruyu bulan diğer insanlar da bizi anlıyor diye adlandırdığımız insanlar olacaktır. Yorumu gönderen: ümran, 06.02.2009 14:31:36: Dünyaya alıştığı tarzda bilmekte yaşamakta olan kişilerin,yaşamadan tecrübesi olmadan,hiç bilmediklerini,biliyormuş gibi davranmaları bahsetmeleri,onların anlaşılma tarzlarının çok düşük olduğunu gösterir.Kişilerin olaya farklı pencerelerden bakması denilebilir.Bana göre yaşayarak bilen kendini daha güzel anlatır ifade eder,sonuçta aynı dili konuşuyorsak anlaşılmayacak bir durum olamaz,anlatım tarzı farklı olabilir ,anlamak istersen anlarsın.bir söz var (bildiğin karşındakilerin anlayabileceği kadardır)evet anlatmak değil anlaşılmak önemli olan,buda anlatandan değil bana görekarşı tarafın anlayamamasından kaynaklanır,isteyen istediği gibi anlasın değilmi.ben ne anlatmak istedimi ne anlattığımı ifade etttiğimi biliyorsam bence sorun yok.İnsanlar anlamdığı şeylerden uzaklaşır anlamdıkları için.Malesef herkekse herşeyi anlatamassın ,beni benim gibi olan anlasın yeter Yorumu gönderen: gökçe, 07.02.2009 18:32:08: Ya seni anlayan biri ile konuş ya da anlaşılmıyorsan sus ki , konuştuğun kişiye bir de kendini anlatmak zorunda kalmayasın !!!! İmkansızı isteyen biz fanilerin bir imkansız isteği daha ölemi... ANLAYIN BENİ _____ GEÇMİŞ OLSUN _____